ارزیابی مقایسه‌ای نگرش‌های کارآفرینانه دانشجویان (مطالعه موردی: دانشجویان کارشناسی‌ارشد مدیریت کارآفرینی و مهندسی برق دانشگاه تهران)

اولین دوره‌های آموزش کارآفرینی در دهه 1960 در امریکا آغاز شد. امروزه این دوره‌ها در برنامه درسی بسیاری از دانشکده‌های سراسر دنیا گنجانده شده است. با توجه به اهمیت آموزش کارآفرینی در توسعه اقتصادی و کاهش فقر، نظام آموزش‌عالی ایران نیز با راه‌اندازی دانشکده کارآفرینی دانشگاه تهران، دوره‌های مذکور را در سطح‌های مختلف دانشگاهی طراحی و اجرا کرد. از انتظارات کلیدی این اقدام، تغییر طرز تلقی دانش‌آموختگان این دوره‌ها نسبت به ویژگی‌های شخصیتی کارآفرینی (از جمله نیاز به موفقیت، محور کنترل درونی، خلاقیت و ...) است. مقاله حاضر در پی اندازه‌گیری این تغییر، در مقایسه دانش‌آموختگان کارآفرینی با دانش‌آموختگان دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر است. یافته‌های مقاله، حاصل پژوهشی میدانی است که در 2 دانشکده‌ مدیریت و مهندسی برق و کامپیوتر دانشگاه تهران اجرا شده است. ابزار اصلی گردآوری این اطلاعات، پرسش‌نامه بومی‌شده‌ی ابزار اندازه‌گیری ویژگی‌های شخصیتی کارآفرینان ایرانی است که بین 3 گروه دانشجویان (ترم‌های اول و آخر برق و ترم آخر کارآفرینی) توزیع شد. یافته‌های حاصل، نمایان‌گر تغییر مثبت نگرش دانشجویان مدیریت کارآفرینی نسبت به ویژگی‌های شخصیتی کارآفرینی پس از 2 سال (در مقایسه با بدو پذیرش) و عدم‌ برخورداری این تفاوت معنادار در نگرش 2 گروه دانشجویان دانشکده برق نسبت به ویژگی‌های روان-شناختی کارآفرینی است. این گروهها در مقایسه با دانشجویان ترم اول مدیریت کارآفرینی (جز در مورد شاخص ریسک‌پذیری) در بقیه شاخص‌ها از وضعیتی بهتر برخوردار هستند.